montaż na dachu -

044 383-73-63

097 533-22-33

marketing@rozavetrov.ua

Top Reaktory Destylarnia Browar Ojemnosc Maszyny Hangary Kontakty

Jezyki

Obecnie istnieje kilka firm zajmujących się instalacją miedzianym dachem w Kijowie. Firmy danych stosują różne produkcji dachów miedzianych: Ukraina, Rosja, Czechy i Niemcy. Większość jakości według wielu ekspertów jest niemieckie zakłady produkcyjne miedzi KME.Krysha miedzi - oznaką wysokiego statusu w społeczeństwie, więc kiedy jego instalacja powinna być wysokiej jakości, a także odpowiedniego poziomu wiedzy i sprzętu. Miedziany dach ma trwałość ponad 150 lat i dlatego dachowe z miedzi jest niemal wieczny materiału. Pokrycia dachowe z miedzi przechodzi przez różne etapy utleniania - z miedzi do utlenionego patyną. Być może w produkcji elementów dachowych do korzystania z gotowych kolorów tlenek miedzi patynowanej miedzi i produkcji miedzi KME. Od dach mogą być wykonane z elementów dachowych, takich jak blok miedzi miedzi, Wagi miedzi zadaszenia Elementy dachowe na rąbek, opiłki, miedź wykładzinę, fryz miedzi, kanalizacji wody.

Podkład pod pokrycie dachowe z taśm miedzianych (blach) powinien być wykonany w postaci ciągłej podłogi z drewnianych prętów lub desek, a także ze sklejki wodoodpornej lub płyty OSB. Grubość podłogi określa się, obliczając wpływ obciążenia projektowego, biorąc pod uwagę skok krokwi. Dolną warstwę materiałów walcowanych można ułożyć na podstawie przed urządzeniem dachowym. Pasy takich materiałów należy układać równolegle do kalenicy z zakładem co najmniej 80 mm od górnego paska do dolnego. Paski materiału warstwy spodniej są przybijane do podłoża gwoździami miedzianymi w odstępach co 120 mm.

Nad zimnym poddaszem wykonywany jest dach wentylowany składający się z podstawy ułożonej na krokwiach, warstwy spodniej i powłoki z taśm lub blach miedzianych (rys. 1a). W izolowanym dachu zespolonym (rys. 1b, 1c) skuteczna warstwa izolacji termicznej musi być zabezpieczona:

- warstwa paroizolacji, która zapobiega dyfuzji pary wodnej zimą z ogrzewanych pomieszczeń i jej kondensacji wewnątrz konstrukcji; - warstwa materiału o niskiej przepuszczalności powietrza (warstwa przeciwwietrzna), która zapobiega filtracji powietrza spowodowanej wiatrem. Płyty termoizolacyjne należy układać w taki sposób, aby płyty całkowicie wypełniały ubytki na całej długości i szerokości oraz aby nie było między nimi szczelin i pustki powietrznej, a także między płytami a elementami konstrukcji dachu ograniczającymi ubytki.

Pasy (arkusze) materiałów użytych do montażu warstwy paroizolacyjnej i przeciwwiatrowej należy układać zgodnie z instrukcją producenta.

Rysunek 1 - Opcje dachów wentylowanych z blachami miedzianymi.

a - nad zimnym strychem; b - nad izolowaną powłoką z jednym kanałem wentylacyjnym; c - to samo, z podwójnym kanałem wentylacyjnym;

1 - składany dach miedziany; 2 - warstwa spodnia; 3 - lite podłogi z desek iglastych; 4 - krokwie; 5 - zdalny pasek; 6 - warstwa przeciwwietrzna z wodoodpornego, paroprzepuszczalnego materiału; 7 - izolacja termiczna; 8 - paroizolacja; 9 - sufit.

W izolowanym dachu kombinowanym do wentylacji naturalnej należy rozmieścić wloty i wyloty. Wloty (wywietrzniki) muszą być wykonane w formie ciągłych szczelin i zlokalizowane w najniższym punkcie dachu (gzymsu), a wyloty - w najwyższym punkcie kalenicy.Wymiary wlotu ustalane są w tempie 2% powierzchni dachu (ale nie mniej niż 250 cm2 na mb), a wylot - 0,5%. W przypadku montażu moskitier metalowych na wlotach i wylotach należy zwiększyć szerokość szczeliny wentylowanej o co najmniej 45%. W kanałach wentylacyjnych o długości większej niż 15 m mogą tworzyć się strefy stojące, dlatego należy je podzielić na osobne sekcje. Wysokość przekroju kanału wentylacyjnego nad izolacją termiczną musi wynosić co najmniej 5 cm.

Niedopuszczalne jest zwężenie kanału, obecność w nim przeszkód oraz zmiana jego kierunku. zmniejsza to efekt naturalnej wentylacji i może prowadzić do gromadzenia się wilgoci. W przypadkach, gdy niemożliwe jest zorganizowanie wentylacji dachu, dozwolone jest zainstalowanie niewentylowanego, izolowanego dachu zespolonego (rysunek 2).

Rysunek 2 - Niewentylowane pokrycie dachowe z blach miedzianych.

1 - składany dach miedziany; 2 - warstwa spodnia; 3 - lite podłogi z desek iglastych; 4 i 5 - warstwy izolacji termicznej; 6 - krokwie; 7 - paroizolacja; 8 - sufit.

Materiały użyte do miedzianych pokryć dachowych:

Do pokryć dachowych stosuje się blachy miedziane GOST 495 i taśmy miedziane GOST 1173 z gatunków miedzi M1r, M1f, M2r, M3r, M2 i M3 zgodnie z GOST 859. Miedź w arkuszach i taśmach należy do miękkich materiałów o regulowanej wielkości ziarna. Powierzchnia taśm powinna być czysta, krawędzie powinny być równo przycięte i nie powinny mieć znacznych zadziorów. Półksiężyc taśm nie powinien przekraczać 3 mm na 1 m długości. Właściwości fizyczne i techniczne materiału arkuszy i taśm podano w tabeli 1.

Tabela 1

Nazwa wskaźnika, jednostka pomiary	Wartość wskaźnika
Wytrzymałość na rozciąganie MPa (kgf/mm2)	200-26 (20-27)
Wydłużenie względne, nie mniejsze niż %	36
Twardość Brinella	55
Współczynnik rozszerzalności liniowej, mm/m	1,7
Waga 1 m2 taśmy miedzianej, kg	4,90

Główne parametry geometryczne taśm przedstawiono w tabeli 2.

Grubość, mm	Szerokość, mm	Maksymalna odchyłka grubości taśm, mm	Maksymalna odchyłka szerokości taśm, mm	Średnica wewnętrzna rolki, mm
0,55	600	±0,08	±1,2	40¸ 500

Podstawa dachowa.

Podstawa pod zadaszenie wykonana jest z:

♦ pręty lub deski z gatunków iglastych (GOST 24454) o grubości co najmniej 24 mm (w deskach znajdują się złącza językowe), drewno iglaste musi być antyseptyczne;

♦ podłoga wykonana z odpornej na warunki atmosferyczne sklejki piecowej FBS i FBS 1 (GOST 11539) o grubości 22 - 24 mm.

♦ Podłoga OSB o grubości 9mm.

Pokrycie miedziane

Połączenie blach miedzianych dachu (listew) w kierunku w poprzek połaci odbywa się za pomocą stojących podwójnych zakładek. Gotowy fałd ma wysokość co najmniej 23 mm, wykonuje się łącząc krawędzie sąsiednich arkuszy (rysunek 4).

Fałdy zdjęć (taśmy, arkusze) do montażu fałd stojących powinny być równe 20 mm dla jednego zdjęcia i 35 mm dla innego sąsiadującego z nim zdjęcia.

Aby móc dostrzec odkształcenia termiczne miedzianego dachu, krawędź jednego z łączonych arkuszy jest nachylona z odstępem co najmniej 3 mm (rysunek 5). Do mocowania obrazów dachowych do podłoża stosuje się zaciski (rysunek 6), które mocuje się gwoździami do podłoża i wkłada w stojące fałdy (rysunek 4). Na głównych powierzchniach dachu zalecana ilość obejm to 4 szt./m2 przy rozstawie 400 - 500 mm. W przypadku odcinków dachowych położonych na obwodzie budynku ilość obejm zwiększa się do 5 szt./m2 a skok zmniejsza się do 350 mm. Montaż można przeprowadzić ręcznie za pomocą specjalnych ram dachowych lub za pomocą zmechanizowanej maszyny do składania.

Rysunek 3 - Urządzenie do łączenia szwów.

a) wykonywanie krawędzi na arkuszu; b) montaż docisku (docisku ślizgowego) na podstawie i krawędzi arkusza; c) montaż drugiego arkusza z zagiętą krawędzią tworząc podwójny rąbek stojący

Rysunek 4 - Złącze dylatacyjne

Na połaciach dachowych o długości do 3 m stosuje się zwykłe klamry (rys. 6), na połaciach dachowych o długości powyżej 3 m stosuje się klamry ruchome (rys. 7) w celu kompensacji odkształceń termicznych miedzianego dachu w kierunku połaci .

Rysunek 5 - Zaciski mocujące wykonane metodami zmechanizowanymi (a) i ręcznymi (b)

Rysunek 6 - Ruchomy zacisk

Łączenie blach miedzianych (pasków) w kierunku skarpy odbywa się za pomocą leżących fałd z włożonymi w nie solidnymi zaciskami, przymocowanymi do podstawy za pomocą miedzianych gwoździ. W zależności od nachylenia można zapewnić;

♦ pojedynczy leżący szew na dach o nachyleniu 25 ° (45%) lub więcej (rysunek 8, a);

♦ podwójny szew leżący dla dachów o nachyleniu od 16 (30%) do 25° (45%) (rysunek 8.6).

Zagięcia obrazów (taśmy, arkusze) do montażu fałd leżących powinny być równe co najmniej 25 mm.

Leżące fałdy sąsiednich arkuszy powinny być od siebie oddalone (rysunek 9).

Rysunek 7 - Fałdy leżące

a)pojedynczy; b) podwójny

Rysunek 8 - Lokalizacja połączeń poziomych i mocowanie arkuszy

1- ruchomy zacisk; 2 - blachy miedziane; 3 - pojedyncza fałda leżąca z solidnym zaciskiem

Urządzenie węzłów i połączeń dachu.

Gzyms.

W posadzce podstawy przy gzymsie wykonano wgłębienia co najmniej 5 mm pod wsporniki do montażu rynien na gzymsie (rysunek 11). Po zamontowaniu i zamocowaniu wspornika, nawisy gzymsu wykonane z blachy lub taśmy miedzianej mocuje się do końca posadzki za pomocą gwoździ (pozycja 1 na rysunku 11). Poszczególne okapy o maksymalnej długości 3,0 m łączone są zszywkami (w szczelinie 3 mm) lub na zakład 20 mm. Aby przymocować nawisy do końca podstawy dachu, stosuje się miedziane gwoździe dachowe 2,8x25 mm, umieszczając je w szachownicę z odległością między nimi nie większą niż 100 mm.

Rysunek 9 - Kroki strukturalne powłoki

a) 1 - fałda stojąca z fazowanymi krawędziami; 2 - leżąca fałda z solidnym zaciskiem; 3 - zwis gzymsu; 4 - składany dach miedziany; 5 - warstwa spodnia; 6 - podstawa pod dachem.

b, c) 1 - fałda stojąca z kwadratowymi krawędziami; 2 - zwis gzymsu; 3 - warstwa spodnia; 4 - składany dach miedziany; 5 - podstawa pod dachem.

Rysunek 10 - Montaż rynny

1 - zwis gzymsu; 2 - warstwa spodnia; 3 - rynna półokrągła; 4 - wspornik rynny; 5 - miedziane pokrycie dachowe; 6 - podstawa pod dachem; 7-ścienny

Elementy nadwieszenia gzymsu wykonujemy za pomocą krótkiej konsoli dolnej (ryc. 12, a) lub podłużnej konsoli dolnej z profilem ryflowanym (ryc. 12, b), która jest wbijana za wygięcie rynny (ryc. 11).

Rysunek 11 - Pasy gzymsu z krótkim nawisem pionowym (a) i długim nawisem pionowym (b)

Rąbek stojący blach dachowych na okapie musi być zawsze doprowadzony do krawędzi dachu (rysunek 13).

Rysunek 12 - Formy rąbka stojącego przy okapie

a i b) o kwadratowych krawędziach c) o fazowanych krawędziach.

Przy zerwaniu długich zboczy zapewnione są przerwy w fałdach stojących (ryc. 14, a), na zboczach o długości do 3 m ułożone są ciągłe fałdy (ryc. 14, b).

Łyżwa.

Grzbiet wentylacyjny jest ułożony z oddzielnych sekcji, które są instalowane w kierunku wzdłużnym kalenicy z zakładką (rysunek 15).

Grzbiet może wycofać się z frontonu (ryc. 16, a), wąski w kierunku końca frontonu (ryc. 16, b) lub wystawać poza fronton (ryc. 16, c).Wysokość grzbietu nie powinna przekraczać 150 mm.

Podczas montażu kalenicy niewentylowanej w kierunku wzdłużnym instalowane są wsporniki miedziane o rozstawie 400 mm, dla których mocowane są arkusze połaci dachowych (rysunek 17). W kierunku wzdłużnym sekcje grzbietu są połączone na zakładkę, co zapewnia niezawodność połączeń i postrzeganie odkształceń temperaturowych.

Rysunek 13 - Luki w fałdach stojących (a) i fałdach ciągłych (b)

1- fałda stojąca z fazowanymi krawędziami; 2 - warstwa spodnia; 3 - zwis gzymsu; 4 - podstawa pod dach

Rysunek 14 - Wentylowana kalenica dachu dwuspadowego.

1 - wyłożenie kalenicy blachą miedzianą; 2 - miedziany wspornik; 3 - leżący fałd; 4 - warstwa spodnia; 5 - składane miedziane zadaszenie; 6 - podstawa pod dachem.

Rysunek 15 - Opcje końcowej części kalenicy na szczycie.

Rysunek 16 - Rolka ze szwem składanym w kształcie litery T.

1 - fałd stojący; 2 - miedziany wspornik; 3 - warstwa spodnia; 4 - podstawa pod dachem; 5 - sekcje kalenicy

W tym projekcie fałdy stojące odpowiednie dla kalenicy można umieścić bezpośrednio naprzeciwko siebie.

Mocowanie dachu do ściany.

W miejscach, w których dach przylega do ściany, arkusze (pasy) miedzianego pokrycia dachowego są nanoszone na ścianę na wysokość co najmniej 300 mm i mocowane do niej za pomocą miedzianych wsporników. Nad końcem blach zainstalowany jest miedziany fartuch jazu (Rysunek 18). Krawędź fartucha pokryta jest kształtką miedzianą z wypełnieniem szczeliny na styku fartucha masą uszczelniającą.